Τ R U E L O V E (2008)
|
To μακροσκελές teaser για το βιβλίο, ενδεικτικό μιας εποχής
όπου η κρίση δεν ήταν ακόμα πλήρως ορατή. |
Mια ανάγνωση από το True Love
|
Στον καθένα κάτι λείπει σ’ αυτή τη ζωή. Κι αυτό που του λείπει καταντάει το φριχτό του μαρτύριο,
άμα το αναλύει ξανά και ξανά, άμα του παραδίνει σημασία…
άμα το αναλύει ξανά και ξανά, άμα του παραδίνει σημασία…
Εκτενές δείγμα γραφής του βιβλίου (σε μορφή αυτοτελούς διηγήματος) διαβάζετε εδώ.
Κριτική υποδοχή του True Love (I)
Δεν αντιλήφθηκαν όλοι με τον ίδιο τρόπο το βιβλίο. Αυτό είναι γενικά καλό. Απλώς μερικοί κριτικοί (π.χ. ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου στην Ελευθεροτυπία) πρόβαλαν στο βιβλίο τη δική τους ανάγκη για κάτι πιο κοντά στα ενδιαφέροντά τους – ενώ μερικές επιπόλαιες αναγνώστριες το φαντάστηκαν, (παρότι εμφανώς είναι το ακριβώς αντίθετο) «αντιφεμινιστικό». Συμβαίνουν αυτά. Σ' αυτό το πρώτο μέρος της κριτικής υποδοχής του βιβλίου παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα που δίνουν κάτι από το χρώμα και την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Στο δεύτερο μέρος, μπορείτε να κατεβάσετε προς ανάγνωση τις περισσότερες από αυτές τις κριτικές, αλλά και να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική Χατζηβασιλείου καθώς και την απάντηση του Άρη Μαραγκόπουλου σ' αυτήν, όπως δημοσιεύτηκε σε μπλογκ της εποχής αλλά και στην ιστοσελίδα των εκδ. Τόπος.
Γράφτηκε στην Ελευθεροτυπία (Β. Χατζηβασιλείου, 04.07.08):
(...) Ο Άρης Μαραγκόπουλος γράφει μια ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συναντηθούν, να συνευρεθούν και να συνομιλήσουν, ακόμη κι αν βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλο, ακόμη κι αν οι ανάσες τους κοντεύουν να μη μπορούν να ξεχωρίσουν. Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι με διάφορα αφηγηματικά είδη (από το αισθηματικό ρομάντζο και τα μυθιστορήματα ερωτισμού μέχρι την μαύρη κωμωδία και τη φάρσα), που μας κάνει να δούμε τους ήρωες και όλα όσα τους συμβαίνουν με μια μάλλον λοξή αν όχι και περιπαικτική ματιά.
Γράφτηκε στο Ποντίκι Art (Ξενοφών Μπρουντζάκης, 12.06.08):
(...) Σήμερα όλες οι τρυφερές ιδέες, που κάποτε καλλιέργησαν οι ουτοπίες, μένουν εκτός μόδας, στο περιθώριο, έτσι που τα πράγματα γίνανε απλά «ρούχα, αυτοκίνητα, σπίτια, παιδάκια» υποθηκευμένα στους ανοιχτούς λογαριασμούς μιας χαρούμενης τράπεζας… Πρόκειται για μια λογοτεχνία που σαρκάζει, παίρνοντας πολύ σοβαρά τον ρόλο της και την ταυτότητά της, μέσα στην τρέχουσα φτήνια των καιρών. Ο Μαραγκόπουλος διαθέτει αφοπλιστική αμεσότητα καθώς αφηγείται τις ιστορίες του και σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις και συ μέσα στην ζωή της διήγησης.
Γράφτηκε στην Κυριακάτικη Αυγή (Μαρία Μοίρα, 03.08.08) :
(...) Δεν είναι η λαγνεία ή η ηδονοθηρία που ωθεί τους ήρωες του βιβλίου σε άγρα νέων περιπετειών, αλλά μια καμουφλαρισμένη απελπισία για ό,τι κατέχουν και δεν τους ανήκει. Η εμμενής προσδοκία να συναντήσουν τον απόλυτο έρωτα, τον αβάσταχτο πόθο. Μια προσδοκία σχεδόν σπαραχτική, που τους βυθίζει στο τέλμα της αδράνειας ή της απόγνωσης. Κορεσμός και πείνα, πλησμονή και δίψα, πολυκοσμία και μοναξιά. Παμπόνηρες αλεπούδες και κουτοπόνηροι κυνηγοί. Το παιχνίδι έχει αρχίσει και οι κανόνες του πρέπει επειγόντως να εφευρεθούν...
Γράφτηκε στo Έθνος της Κυριακής (Ελένη Γκίκα, 03.08.08):
(...) Ως αποτέλεσμα και παρότι φαινομενικά επιδίωξε το αντίθετο, ο Άρης Μαραγκόπουλος υπογράφει ένα ακόμα πολιτικό, πολυεπίπεδο και σύνθετο, «δύσκολο» βιβλίο. Ένα τολμηρό, δοκιμιακό μυθιστόρημα, όπου το ζητούμενο, εκτός από τις σχέσεις των δύο φύλων, είναι η εποχή και το Νόημα που αλλάζει ή δεν αλλάζει μορφή μέσα στις καινούργιες συνθήκες.
Γράφτηκε στο περιοδικό (δε)κατα (Ντίνος Σιώτης, τ. 16, χειμώνας 2009):
Ο Άρης Μαραγκόπουλος με το True love του χτυπά διάνα στην καρδιά την αδιάκριτη πλευρά της σύγχρονης εποχής: Τρου λαβ στα χαρακώματα του διαδικτύου, με το πληκτρολόγιο της επιθυμίας ως το πολυτιμότερο αγαθό και την ανδρική όψη του έρωτα ως πυξίδα που βγάζει σε αδιέξοδα από την πίσω πόρτα. Γραφή στακάτη με το τρέμουλο της συγκινησιακής αύρας, με πιθανότητες ανοιχτές, με μπλόγκερ να μπαινοβγαίνουν σε αναρτήσεις λέγοντας και δείχνοντας περισσότερα από όσα θέλουν, με μια παρέα που αναμοχλεύει υπαρξιακές καταστάσεις από το βάθος των συγκρούσεων. Μυθιστόρημα ιδεών, εμμονών και αξιώσεων που περιπαίζει εμπλέκοντας το ροζ της ελαφρότητας με το μαύρο του σκότους.
Γράφτηκε στην Ελευθεροτυπία (Β. Χατζηβασιλείου, 04.07.08):
(...) Ο Άρης Μαραγκόπουλος γράφει μια ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συναντηθούν, να συνευρεθούν και να συνομιλήσουν, ακόμη κι αν βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλο, ακόμη κι αν οι ανάσες τους κοντεύουν να μη μπορούν να ξεχωρίσουν. Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι με διάφορα αφηγηματικά είδη (από το αισθηματικό ρομάντζο και τα μυθιστορήματα ερωτισμού μέχρι την μαύρη κωμωδία και τη φάρσα), που μας κάνει να δούμε τους ήρωες και όλα όσα τους συμβαίνουν με μια μάλλον λοξή αν όχι και περιπαικτική ματιά.
Γράφτηκε στο Ποντίκι Art (Ξενοφών Μπρουντζάκης, 12.06.08):
(...) Σήμερα όλες οι τρυφερές ιδέες, που κάποτε καλλιέργησαν οι ουτοπίες, μένουν εκτός μόδας, στο περιθώριο, έτσι που τα πράγματα γίνανε απλά «ρούχα, αυτοκίνητα, σπίτια, παιδάκια» υποθηκευμένα στους ανοιχτούς λογαριασμούς μιας χαρούμενης τράπεζας… Πρόκειται για μια λογοτεχνία που σαρκάζει, παίρνοντας πολύ σοβαρά τον ρόλο της και την ταυτότητά της, μέσα στην τρέχουσα φτήνια των καιρών. Ο Μαραγκόπουλος διαθέτει αφοπλιστική αμεσότητα καθώς αφηγείται τις ιστορίες του και σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις και συ μέσα στην ζωή της διήγησης.
Γράφτηκε στην Κυριακάτικη Αυγή (Μαρία Μοίρα, 03.08.08) :
(...) Δεν είναι η λαγνεία ή η ηδονοθηρία που ωθεί τους ήρωες του βιβλίου σε άγρα νέων περιπετειών, αλλά μια καμουφλαρισμένη απελπισία για ό,τι κατέχουν και δεν τους ανήκει. Η εμμενής προσδοκία να συναντήσουν τον απόλυτο έρωτα, τον αβάσταχτο πόθο. Μια προσδοκία σχεδόν σπαραχτική, που τους βυθίζει στο τέλμα της αδράνειας ή της απόγνωσης. Κορεσμός και πείνα, πλησμονή και δίψα, πολυκοσμία και μοναξιά. Παμπόνηρες αλεπούδες και κουτοπόνηροι κυνηγοί. Το παιχνίδι έχει αρχίσει και οι κανόνες του πρέπει επειγόντως να εφευρεθούν...
Γράφτηκε στo Έθνος της Κυριακής (Ελένη Γκίκα, 03.08.08):
(...) Ως αποτέλεσμα και παρότι φαινομενικά επιδίωξε το αντίθετο, ο Άρης Μαραγκόπουλος υπογράφει ένα ακόμα πολιτικό, πολυεπίπεδο και σύνθετο, «δύσκολο» βιβλίο. Ένα τολμηρό, δοκιμιακό μυθιστόρημα, όπου το ζητούμενο, εκτός από τις σχέσεις των δύο φύλων, είναι η εποχή και το Νόημα που αλλάζει ή δεν αλλάζει μορφή μέσα στις καινούργιες συνθήκες.
Γράφτηκε στο περιοδικό (δε)κατα (Ντίνος Σιώτης, τ. 16, χειμώνας 2009):
Ο Άρης Μαραγκόπουλος με το True love του χτυπά διάνα στην καρδιά την αδιάκριτη πλευρά της σύγχρονης εποχής: Τρου λαβ στα χαρακώματα του διαδικτύου, με το πληκτρολόγιο της επιθυμίας ως το πολυτιμότερο αγαθό και την ανδρική όψη του έρωτα ως πυξίδα που βγάζει σε αδιέξοδα από την πίσω πόρτα. Γραφή στακάτη με το τρέμουλο της συγκινησιακής αύρας, με πιθανότητες ανοιχτές, με μπλόγκερ να μπαινοβγαίνουν σε αναρτήσεις λέγοντας και δείχνοντας περισσότερα από όσα θέλουν, με μια παρέα που αναμοχλεύει υπαρξιακές καταστάσεις από το βάθος των συγκρούσεων. Μυθιστόρημα ιδεών, εμμονών και αξιώσεων που περιπαίζει εμπλέκοντας το ροζ της ελαφρότητας με το μαύρο του σκότους.
Κριτική υποδοχή του True Love (II)
Στο αρχείο 1 διαβάζετε την κριτική στο Ποντίκι Αrt. Στο 2 την κριτική στην Αυγή. Στο 3 την κριτική στο Έθνος (και online εδώ).
(Επίσης εδώ μπορείτε να διαβάσετε την απόπειρα ανάγνωσης από μια νέα ποιήτρια κι εδώ την online συζήτηση δύο γνωστών βιβλιοφιλικών μπλογκς για τα θέματα που θίγει το βιβλίο.)
(Επίσης εδώ μπορείτε να διαβάσετε την απόπειρα ανάγνωσης από μια νέα ποιήτρια κι εδώ την online συζήτηση δύο γνωστών βιβλιοφιλικών μπλογκς για τα θέματα που θίγει το βιβλίο.)
|
|
| ||||||
|
H εν πολλοίς παρανάγνωση του True Love από τον B. Χατζηβασιλείου στην εφημ. Ελευθεροτυπία (13.07.08) υπό τον τίτλο Aμήχανο παιχνίδι καταστροφής, έδωσε την ευκαιρία στον συγγραφέα να γράψει μια ενδιαφέρουσα κριτική απάντηση. Την κατεβάζετε από το εδώ σε μορφή pdf παρατιθέμενο αρχείο.
|
| ||